Katja Heitmann

De Duitse choreografe Katja Heitmann (Hamburg, 1987) studeerde in 2012 af aan de Fontys Dansacademie in Tilburg. Al snel werd duidelijk dat ze een eigen kijk op dans en theater had. Een blik die voorbij de grenzen van de verschillende disciplines zoekt naar de invloed van alledaagse technologie op de samenleving. Heitmann vraagt zich af wat ‘beweging’ is en kan worden in onze gedigitaliseerde maatschappij.

Katja is gefascineerd door de menselijke behoefte om grip te krijgen op ‘de realiteit’. De mens creëert continu systemen om de wereld te controleren, maar die systemen nemen ons uiteindelijk vaak over. Wie (of wat) beweegt wie? Vanuit deze vraag onderzoekt ze continue nieuwe thema’s, disciplines en theatervormen. Het heeft haar de Prijs van de Nederlandse Dansdagen Maastricht 2016 opgeleverd.

Katja Heitmann werd van 2013-2016 ondersteund door PLAN Brabant. Van 2014 – 2020 werkte Katja in een meerjarig samenwerkingsverband met DansBrabant. Ze maakte in deze periode onder andere This is not a show, Selfiefy Myself en iNcorporeality (2014), For iTernity en iTernal Playground (2015), Siri Loves Me en Pandora’s Dropbox (2017).

Sinds 2019 bouwt Katja aan Motus Mori. Ze werkt vanuit het idee dat beweging met uitsterven wordt bedreigd. Vooral bewegingen die niet efficiënt zijn en geen directe oorzaak dienen. Katja wil een plek creëren waar we deze bedreigde menselijke motoriek kan analyseren, kan bewaren in een fysiek levend archief en deze choreografische sculpturen aan het publiek kan tonen. Daarvoor werkt ze samen met kunstfestivals en musea om een ​​reeks choreografische sculpturen te creëren. In galerijen, musea, kerken, theaters stelt ze deze uitvoeringen ter plekke tentoon. Het resultaat zijn indrukwekkende meerdaagse – multi-uur performance-exposities.